ရောဂါ၏ ပုံမှန်လက္ခဏာများမှာ ကိုယ်အပူချိန်မြင့်ခြင်း၊ ချောင်းဆိုးခြင်း၊ မောပန်းခြင်းနှင့် အသက်ရှူခက်ခြင်းတို့ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း လူအချို့တွင် မည်သည့်လက္ခဏာမျှ မပေါ်ပေါက်ပါ။ ပြင်းထန်သောအခြေအနေများတွင် COVID-19 သည် 폐炎 (အဆုတ်ရောင်ခြင်း)၊ အလွန်ပြင်းထန်သော အသက်ရှုအခက်အခဲဆိုင်ရာ ရောဂါများ (ARDS)၊ အရေးကြီးအင်္ဂါအလုံးစုံ ချို့ယွင်းခြင်းနှင့် သေဆုံးခြင်းကိုဖြစ်စေနိုင်သည်။ အထူးသဖြင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများနှင့် နှလုံးရောဂါ၊ ဆီးချိုရောဂါ၊ သို့မဟုတ် ကိုယ်ခံအားနည်းသူများတွင် စွဲစွဲမြဲမြဲဖြစ်ပွားနိုင်သည်။

ကမ္ဘာအနှံ့ COVID-19 ကို ထိန်းချုပ်ရန်အတွက် လူမှုအကွာအဝေးရှိအောင်ဆောင်ရွက်ခြင်း၊ မျက်နှာဖုံးတပ်ဆင်ခြင်း၊ လက်ဆေးခြင်း၊ စမ်းသပ်ခြင်း၊ ကိုင်တွယ်အနီးအနားရှိသူများကိုလိုက်ရှာခြင်းနှင့် အချို့အချိန်များတွင် သီးသန့်ထားခြင်း (quarantine) နှင့် လုပ်ငန်းပိတ်ခြင်း (lockdown) များ ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် ရောဂါကူးစက်နှုန်းကို လျှော့ချရန်နှင့် ကျန်းမာရေးစနစ်ကို ထိန်းသိမ်းရန် ရည်ရွယ်သည်။

ကပ်ရောဂါကို ထိန်းချုပ်နိုင်သည့် အရေးကြီးဆုံးအချက်မှာ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာအတွင်း ဗှေးဆေးများကို အလျင်အမြန်ဖန်တီး၍ ဖြန့်ဖြူးနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ Pfizer-BioNTech၊ Moderna၊ AstraZeneca၊ Johnson & Johnson တို့က ထုတ်လုပ်သောဗှေးများသည် အလွန်ပြင်းထန်သောရောဂါလက္ခဏာ၊ တိုက်ခန်းတက်ရန်လိုအပ်မှုနှင့် သေဆုံးမှုကို ကာကွယ်နိုင်သော ထိရောက်မှုရှိကြောင်း ပြသခဲ့သည်။ သည်ဗှေးများကိုကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းမှာ အများအပြားထိုးနှံနိုင်ခဲ့ပြီး လူထု၏စုစုပေါင်း ခန္ဓာကိုယ်ခံနိုင်စွမ်း တိုးမြှင့်ရန်နှင့် ဆေးရုံစနစ်ပေါ်ရှိဖိအားကို လျှော့ချနိုင်ခဲ့သည်။

သို့သော် မတည်ငြိမ်မှုများသည် ဆက်လက်တည်ရှိနေပြီး ဗိုင်းရပ်စ်အမျိုးအစားအသစ်များဖြစ်ပေါ်လာခြင်းကြောင့် ကူးစက်နှုန်း၊ ရောဂါပြင်းထန်မှုနှင့် ဗှေးထိုးကာကွယ်မှုထိရောက်မှုများအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် လက်ရှိကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ လုပ်ဆောင်ချက်များတွင် ဗှေးထိုးတိုးမြှင့်ခြင်း၊ ဆေးပညာသုတေသန ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခြင်း၊ ဗိုင်းရပ်စ်ပုံစံပြောင်းလဲမှုကို မျှော်စင်ထားကာစောင့်ကြည့်ခြင်းနှင့် အများပြည်သူကျန်းမာရေးကဏ္ဍများကို စနစ်တကျ ဆောင်ရွက်ခြင်းတို့ပါဝင်သည်။